Pilletje erin

Langzamerhand komt er een lichtelijk sleur in het dagelijks leven hier. Gelukkig waren dit de laatste dagen bij de Unit, en blijf ik hoop houden dat het volgende week anders is. Het eeuwige luisteren naar bijna onverstaanbaar Engels, Hindi of wat voor dialect dan ook, gaat toch wel een beetje vervelen en vraagt ook heel veel concentratievermogen. Dit wordt ook nog eens moeilijk gemaakt door de ruimtes waarin cliëntbesprekingen of casus besprekingen plaatsvinden, in mijn geval is dit namelijk vaak in de gang. Dus terwijl ik me probeer te concentreren, lopen er cliënten langs, zusters, andere studenten en gebeurd er van alles. Of natuurlijk, de continu afgaande telefoons. Het blijft wennen dat het hier zo normaal is om je telefoon op te nemen midden in een gesprek of simpelweg even de kamer uit te lopen wanneer hij gaat.

Het enige wat deze dagen toch wel erg interessant maken zijn de patiënten. Ik heb nog nooit op een psychiatrische afdeling mogen rondlopen en vind het behoorlijk indrukwekkend. Vandaag nog liepen we over de gesloten afdeling waar een vrouw zo hard aan het krijsen was dat het door merg en been ging. Het geschreeuw bleef ook aanhouden in de tijd dat we er waren. Vervolgens liep ik langs een man die een andere man aan een touw, geboeid om zijn polsen, mee sleurde. De man met de vastgebonden polsen kraamde allemaal dingen uit met zijn hese stem, en leek helemaal van de kaart te zijn. Vervolgens kwamen we in een gebouw waar tientallen bedden, bezaaid met bijna levenloze patiënten, verspreid waren over de vloer. Hier kwamen de noodgevallen binnen legde Rupa uit, al weet ik eigenlijk niet wat voor noodgevallen het precies waren.

Tijdens de cliëntgesprekken was er ook een bijzonder geval. Een jongen van ik denk een jaar of 17 die, naar eigen zeggen, tot dingen wordt aangezet door zijn ‘kwade brein’. Dit brein vertelt hem ook dat wanneer hij niet doet wat hem opgedragen wordt, hij een slechte jongen is en nooit zal trouwen. De slechte dingen die hij hem laat doen zijn voornamelijk op seksueel gebied. Dit brein zei hem bijvoorbeeld om seks te hebben met zijn eigen moeder, ik hoop echter dat dit alleen bij een gedachte is gebleven…

Eigenlijk leek de jongen heel normaal en toen hij me aankeek, glimlachte ik (automatisch..) terug. Misschien gaf dit een ietwat verkeerde boodschap, want aan het einde van het gesprek vroeg hij de psychiater iets waarbij ik al het woord ‘foreigner’ opving. Hij zei tegen de psychiater dat hij mij iets wilde vragen en dat mocht. “Is she married?” met aanvolgend: “is she pregnant?”. De psychiater maakte hem duidelijk dat dit zeer ongepaste vragen waren waarop de patiënt antwoordde: “mijn kwade brein zei dat ik dat moest vragen”..

Heel eerlijk vond ik het hele scenario wel grappig, en leek het bijna alsof het simpelweg een oversekste puber was die een goed excuus heeft gevonden om perverse dingen te zeggen of te doen. Natuurlijk veel te subjectief gezegd, er zal gerust wat aan de hand zijn in die bovenkamer, maar zo kwam het bij mij in ieder geval over.

Achja, ook deze jongen zullen ze wel weer vol met pillen stoppen, de meest gebruikelijke (en vast goedkoopste oplossing) hier. Makkelijk zat!